I dok se traži rješenje za provođenje uredbe o minimalnoj plati, sve glasnije bojkotuju trgovine i zahtijeva snižavanje cijena, stiže najava o novom rastu cijena u Bosni i Hercegovini – februarskom poskupljenju hljeba. Za drugu polovinu februara poskupljenje su najavili pekari u Semberiji, gdje je hljeb trenutno najjeftiniji u Republici Srpskoj. S druge strane, u januaru je poskupjelo i brašno, a mlinari ne isključuju mogućnost da cijena nastavi da raste.
Iako najavljeno za prvi februar, poskupljenje hljeba, barem u Semberiji, pomjereno je za drugu polovinu mjeseca. Hljeb bi trebalo da poskupi od 10 do 15 odsto, ali tačan iznos poskupljenja biće poznat poslije 20. februara.
“Još nije poskupio, trebalo je prvog februara, ali mi smo to prolongirali za 20-ak dana, mi moramo pokriti novonastale troškove. Ono što je najveći problem je ovo najavljeno poskupljenje poreza i doprinosa i znamo da je najveće opterećenje plate radnika u formiranju cijene pekarskih proizvoda”, kaže predsjednik Udruženja pekara regije Bijeljina Radenko Pelemiš.
Građani Bijeljine još kupuju hljeb, koji je, u odnosu na Sarajevo, Banjaluku ili Tuzlu, gdje vekna ide i do 2,5 marke, jeftiniji i za 20 odsto. S druge strane, mlinari su cijene brašna već korigovali početkom ove godine. I to nije kraj.
“Konkretno u januaru mjesecu je vreća brašna od 25 kg poskupjela sa 22 marke na 22,5, za pola marke. Pšenica skače, cijene rada su otišle, gorivo otišlo, sve jedno po jedno ide, ali još nismo izveli računicu koliko to poskupljenje treba da izađe. I ako bude dolazilo do poskupljenja dolaziće postepeno”, pojašnjava predsjednik Udruženja mlinara Republike Srpske Zoran Kos.
Za građane je i postojeća cijena hljeba previsoka.
Nezadovoljni su i poljoprivrednici, koji su u jesenjoj sjetvi zasijali 20% manje pšenice.
“Uvijek je problem sa cijenom i uvijek je problem sa proizvođačima, zašto? Zato što se spekuliše i nema države da stane iza nas, a na kraju ceh će platiti građani”, stava je Savo Bakajlić iz Udruženja poljoprivrednika sela Semberije i Majevice.
U lancu od njive do trpeze, na kraju, niko nije zadovoljan. Dok građani odmahuju rukom i džepovi se prazne, ni nadležni ne preduzimaju mnogo.
