niverzitet HSE (Visoka škola ekonomije) u Moskvi, koji slovi za jedan od najznačajnijih univerziteta za ekonomiju i društvene nauke u Rusiji, objavio je publikaciju pod nazivom “30 godina Dejtona: kako ide, Bosno? Naučna monografija”.
Navedena publikacija, iako nastoji djelovati objektivno i nepristrasno, ima nesumnjivu intenciju da BiH prikaže nemogućom državom čiji narodi, kako se potcrtava, još uvijek nisu “naučili da žive jedni s drugima”. Također, diskutabilan je i sam način provođenja metodologije ove publikacije.
Tim je predvodila Jekaterina Entina
Inače, ovaj rad objavljen je pod uredništvom doktorice političkih nauka, profesorice Nacionalnog istraživačkog univerziteta „Visoka škola ekonomije” Jekaterine Entine. Osim nje autorski tim ove publikacije činilo je još 10 osoba.
U rezimeu ove publikacije navodi se kako su autori proveli veliko sociološko onlajn istraživanje u kojem je učestvovalo više od 2500 ispitanika. Također, naveli su da su sačinili niz dubinskih intervjua sa pripadnicima konstitutivnih naroda u BiH.
“U našem istraživanju pokazujemo duboko podijeljenu zemlju čiji narodi nisu naučili da žive jedni sa drugima, nego su izgradili svoje paralelne stvarnosti. Dok Srbi i Hrvati zaista ne osjećaju Bosnu i Hercegovinu svojom zemljom, Bošnjaci su, uz podršku vlastitih intelektualaca i zapadne zajednice tokom posljednjih 30 godina pokušavali da transformišu svoj identitet i kroz film, i kroz politiku istorijskog pamćenja”, ističe se u ovoj publikaciji.
U srži tog novog bošnjačkog identiteta, dalje se ističe u rezimeu, je kompleks žrtve i prividna nemoć.
Pokušali objasniti identitet Bošnjaka
“Temelji se na sjećanju na rat i stradanja; nema konstruktivno jezgro; u suprotnosti je istorijskoj samopercepciji Bošnjaka. I to je uglavnom razlog zašto šanse za izgradnju Bosne i Hercegovine kao jedinstvene zemlje sa ‘svjetlom zajedničkom budućnošću’ nisu velike: rezultat društvenog eksperimenta je svođenje na minimum konstruktivnog temelja države”, kaže se u rezimeu.
Navedena dva pasusa posebno potcrtavaju ne samo intenciju ove publikacije već i oslanjanje na već poznatu retoriku Milorada Dodika, zatim ruskih ambasadora u BiH, kao i visokih zvaničnika Kremlja poput šefa ruske diplomatije Sergeja Lavrova.
To pogotovo dolazi do izražaja pri spominjanju visokog predstavnika u BiH.
“Po našem mišljenju, najočiglednija prepreka stvaranju efikasnije države je kancelarija Visokog predstavnika i sistem upravljanja koji je nastao kao rezultat njene pojave. U našem istraživanju pokazujemo kako taj sistem uopšte izgleda.
Njen sastavni dio nije samo Visoki predstavnik i zajedničke polusuverene institucije, već i ogromna mreža nevladinih organizacija koje pružaju analitičku i informacionu podršku njihovim aktivnostima. Upravo je taj vertikalno integrisani sistem doveo do toga što je pokušaj unifikacije bosanskohercegovačkog prostora 30 godina kasnije rezultirao još većom dezintegracijom”, ističe se u publikaciji.
RS kao “genocidna tvorevina”
Nakon, određenih pokušaja stvaranja privida o objektivnosti, prelazi se na analiziranje položaja srpskog naroda u BiH.
“Najvažnija karakteristika tog sistema je, možda slučajno, kao lanac nesrećnih okolnosti, a možda i potpuno namjerno, postao dosljedan napad na simbole i identitet Srba koji se provodi od 2000-ih godina. U političkom prostoru je uobičajeno da se o tome govori kao o pokušaju demontaže RS kao autonomije.
Po našem mišljenju, situacija je mnogo ozbiljnija i zahtjeva dublje analize”, ističu autori ove publikacije.
Zaključuju kako “politika zapada koja promoviše RS kao “genocidnu” tvorevinu, zabrana upotrebe univerzalnih simbola srpskog naroda i svođenje istorije ovog naroda u BiH isključivo na period 1990-ih godina ima za cilj rastvaranje bh. srpstva kao takvog, svođenje istog za same Srbe i međunarodnu zajednicu na skup uskih narativa i istorijskih mitova “nevažnih” za moderno doba”.
